Játning bókaorms
Ég hef alltaf verið mikill lestrarhestur, alveg síðan ég man eftir mér. Bókasafnið var minn griðastaður sem barn. Ég vildi heldur eyða tíma mínum þar og gleyma mér í ævintýraheimum bókanna heldur en til dæmis að reyna að kynnast öðrum krökkum á leikvellinum. Ég var aldrei neitt sérstaklega góð í mannlegum samskiptum hvort eð er og persónurnar í bókunum sem ég las kröfðust þess jafnframt ekki af mér.
Þegar ég var 11 ára gömul var ég búin að lesa allar barna- og unglingabækurnar á bókasafninu og snéri mér þá að fullorðins bókmenntum og urðu erótískar ástarsögur Barböru Cartland fyrstar fyrir valinu og opnuðu þær bækur mér innsýn inn í nýjan heim, heim hinna fullorðnu. Í kjölfarið las ég svo allar bækur Isabel Allende og þá var ekki aftur snúið. Ég fór að lesa allar týpur bókmennta sem ég kom höndum yfir og heimur bókanna stækkaði ört fyrir mér, enda er ég og verð alltaf alæta á bókmenntir. Ég elska einfaldlega að lesa.
Þegar ég greindist svo með krabbamein í byrjun árs 2016 hugsaði ég mér gott til glóðarinnar. Ég skildi nýta tímann minn í krabbameins-meðferð vel og ætlaði sko að vera dugleg að lesa en komst svo fljótt að því að mér entist hvorki minnið né athyglin til að lesa eitt né neitt. Ég eyddi mestum mínum tíma fyrir framan sjónvarpið, glápandi á Netflix. Því minna krefjandi sem sjónvarpsefnið var, því betra.
Eftir krabbameinsmeðferð, árið 2017, fór ég að leita mér endurhæfingar í ýmsum andlegum og líkamlegum æfingum, líkt og göngu og hugleiðslu. Hins vegar var það heilinn sem enn var týndur einhvers staðar í þoku minnisleysis og athyglisbrests og ég kunni því illa að geta ekki lesið öllum stundum líkt og áður. Því skráði ég mig aftur í háskólanám, í þetta skiptið í stjórnmálafræði við HÍ, til þess að þjálfa upp þennan mikilvæga vöðva sem heilinn er. Allra mikilvægasta vöðvann að mínu mati.
Ég gleymi því seint þegar ég gekk út af fyrsta fyrirlestrinum og mundi ekki neitt af því sem fram hafði farið. Mig langaði helst til að gráta og hætta við þetta allt saman því ég skildi ekki hvað ég væri að gera þarna ef ég mundi ekki neitt. Ég gafst þó ekki upp þó ég þyrfti að taka upp alla fyrirlestra og hlusta á þá aftur til þess að geta ritað niður glósur, því ég gat ekki gert það á meðan á honum stóð þar sem ég var búin að gleyma því sem kennarinn sagði um leið og hann sagði það. Og þó ég þyrfti að lesa hverja setningu í skólabókunum aftur og aftur þar til að ég mundi þær, var vinnan þess virði. Einkunnirnar voru kannski ekki jafn góðar og þegar ég var yngri en dugðu þó alltaf til fyrstu einkunnar og hafa farið hækkandi síðan.
Hægt og rólega fór ég að sjá árangur hjá sjálfri mér og að lokum þurfti ég ekki að taka fyrirlestrana upp lengur því ég var farin að geta glósað jafn óðum og þurfti ekki að lesa setningarnar mörgum sinnum til að muna þær.
Það var mér mikill sigur þegar ég gat loksins lesið heila skáldsögu mér til gamans án þess að gefast upp og grét ég þá næstum af gleði. Það var í Maí 2019 þegar þeim sigri var náð en þá náði ég að lesa bókina Into the Wild eftir Jon Krakauer alla í gegn. Ég skráði mig í kjölfarið í á Goodreads sem er nokkurskonar samskiptasíða fyrir bókaorma þar sem hægt er að skrá og fylgjast með lestrar árangri og áhuga. Ég náði þó aðeins að lesa 16 bækur það árið en það breytti svo lífi mínu að kynnast hljóðbóka öppunum Storytel og Audible. Ég blanda því nú saman að lesa bækur og hlusta á þær. Ég nýti tímann þegar ég er að þrífa, ganga, elda eða hvíla mig til þess að hlusta á hljóðbækur en þess að milli les ég bækur á venjulegan máta.
Ef til vill var ég bara svo ótrúlega glöð og þakklát að geta notið þess að lesa bækur aftur og ef til vill var ég mjög stórhuga þegar ég setti mér það markmið á Goodreads að á þessu ári, 2020, myndi ég ná að lesa 50 bækur. En ég var búin að ná því markmiði um sumarið og varð því aftur og aftur að setja mér ný markmið. Nú þegar ég sit hér og skrifa þennan pistil er ég búin að lesa 90 bækur það sem af er ári og hef hækkað markmið mitt aftur og nú upp í 100 bækur. Það mun ekki koma mér óvart þó þær verði á endanum fleiri en það.
Eftirfarandi bækur eru að mínu mati 15 bestu bækurnar eða bókaseríurnar af þeim 90 sem ég hef þegar lesið þetta árið, 2020 (það er engin sérstök röð á þessu hjá mér):
- Evicted: Poverty and Profit in the American City eftir Matthew Desmond
- Låt den rätte komma in eftir John Ajvide Lindqvist.
- Dracula eftir Bram Stoker
- The Silvan bókaserían eftir R.K. Lander
- Shades of Magic bókaserían eftir V.E. Schwab
- Things We Didn‘t Talk About When I Was a girl eftir Jeannie Vanasco
- The Night Circus eftir Erin Morgenstern
- The Starless Sea eftir Erin Morgenstern
- Eleanor Oliphant is Completely Fine eftir Gail Honeyman
- The Bone Witch bókaserían eftir Rin Chupeco
- Hjartablóð bókaserían eftir Söndru Bergljótu Clausen
- Siglufjörður bókaserían eftir Ragnar Jónasson
- Millennium trílógían eftir Stig Larson
- Tvísaga eftir Ásdísi Höllu Bragadóttur
- Hornauga eftir Ásdísi Höllu Bragadóttur.