Kveðið í myrkri

Nóttin er undurhljóð,

myrkrið gleypir orðin

er ég kveð lítið ljóð.

Ljóð um stjörnurnar

sem stirnir á,

ljóð um vatnið

sem enginn á.

Skáldin hafa lengi

ást sína tjáð,

eða slegið strengi

sorgar sinnar á

Skáldin eru mörg.

en ljóðin fá.

þau segja það sama.

ef hlustað er á.

Nóttin gleypir orðin,

og vatnið gárast við sand.

ljóðið rennur sem vatnið

uns það er strand.

Bylgjurnar rísa og hníga.

í takti við tunglið,

svo kastar þú steini

út í svart djúpið.

Í vatnið sem enginn á.

vatnið sem stjörnurnar stirna á.

Þannig er ljóð mitt.

samið í myrkri.

steinn í öldurnar sem enginn á.