1.

hún andar frá sér framan í hann

andar létt að sér

andar aftur frá sér framan í hann

kröftugar

svo hár hans bærist lítillega

andar honum svo að sér í heilu lagi

og þar hvílir hann nú

í taugakerfi stúlkunnar

ferðast með henni

gegnum daga

og draumlausar nætur.

hún er þung á sér fyrir vikið

en lætur sig hafa það

og hann er ekki sá eini sem hún ber

og hún er þung á sér fyrir vikið

en lætur sig hafa það

2.

og stundum þegar hún situr á bekk

eða á steinvegg við fjölfarna götu

og fylgist með fólkinu

finnst henni betra

að slökkva á einu skynfæranna

stilla augun á manual fókus

án þess að hirða um að snúa upp á linsuna

fylgjast þannig með fólkinu

því ef hún sér einn of vel

verður henni flökurt.

Enda hvað haldiði að hún kæri sig um

ókunnuga inn í taugakerfi sitt?

3.

og hún segir við mann:

-manstu eftir deginum sem sólin skein?

-vorum við saman þá?

-nei við þekktumst ekki þá

vorum bara saman á sitthvorum staðnum

undir sólinni bæði

svo föðmuðust þau

á meðan hún í huganum

taldi upp á sjö

að þeim punkti

sem faðmlag verður annað og meira

en faðmlag

andaði fisléttum ögnum af honum

inn í taugakerfi sitt

og gekk í burtu