Andri M. Kristjánsson

Í doktorsverkefninu mun ég rannsaka ómennskan (e. non-human) atbeina náttúrunnar í íslensku frumsömdu riddarasögunum og hvernig slíkur atbeini hefur áhrif bæði á riddarasögurnar sjálfar og þau sem skrifuðu og lásu sögurnar. Aðferðafræðin í ritgerðinni byggir á rannsóknum í vistrýni sem og kenningum í efnislegum fræðum, aðferðafræðinni er beitt á frumsömdu riddarasögurnar sem lengi vel hefur verið vanrannsökuð bókmenntagrein. Nálgunin á textann er tvíþætt og felur annars vegar í sér greiningu á atbeina náttúrunnar og efnis innan riddarasagnanna og hvernig slíkur atbeini kemur fram í textanum. Þessi nálgun felur í sér samanburðar rannsókn á völdum riddarasögum þar sem niðurstöðurnar verða túlkaðar bæði út frá bókmenntafræðilegu og menningarlegu samhengi sagnanna. Hins vegar verður litið á náttúruna innan riddarasagnanna og hún greind sem sagna-efni (e. storied matter) sem felur í sér frásagnalegan atbeina (e. narrative agency) en upphafsmenn beggja hugtaka eru Iovino og Oppermann (2014). Til þess að fallast á þá staðhæfingu að efni, í sínum víðasta skilningi, geti búið yfir atbeina er nauðsynlegt að vera opin fyrir þeirri hugmynd að atbeini grundvallist í einhverskonar samstarfi eða samvinnu sem raungerist í gegnum samtal og sambúð mannsins og þess ómennska. Með því að líta á náttúru og efni í frumsömdu riddarasögunum sem sagna-efni er hægt að þróa dýpri skilning á því hvernig þessar einingar framleiða sína eigin merkingu innan bókmenntagreinarinnar og hvaða áhrif það hefur á hin skáldaða heim riddarasagnanna.